Eerst waren het Ciara, Dennis en Ellen, toen gooide het coronavirus roet in het eten. Vanaf februari werd het ene na het andere grote hardloopevenement afgelast. Lopen kon in de afgelopen maanden nog steeds, maar het grote doel waar naartoe werd gewerkt kwam nooit. In deze serie een inkijkje in hoe de lopers van Gewoon Lekker Rennen toewerkten naar deze evenementen, wat hun doelen waren en wat ze deden in plaats van racen. Hier het eerste deel: Schoorl.

Ciara

Hij lijkt inmiddels al heel lang geleden, maar in februari maakten we ons in Europa nog geen zorgen om het coronavirus. In januari en februari moesten we veel regen en vooral heel veel wind doorstaan om meters te maken en ons klaar te stomen voor de doelen in de winter en het voorjaar. In het weekend van 8 en 9 februari stond de Groet uit Schoorl run op het programma, met daarbij het NK 10 kilometer. De voorspellingen waren slecht, windkracht veel met regen, maar de wedstrijd ging door. Althans dat benadrukte de organisatie. Alle lopers van Gewoon Lekker Rennen waren een dag van tevoren al in Schoorl en daar werd elke 10 minuut gecheckt wat de windrichting zou zijn, hoe hard het zou waaien en of het droog bleef. Twijfel was er genoeg, maar de wedstrijd leek door te gaan.

Dat de 30 km werd geschrapt laat in de avond en de start van de halve marathon en de 10 km werd verschoven leek de kans dat die afstanden doorgingen alleen maar te vergroten. Tot zondagochtend rond een uur of 6 in de ochtend. Afgelast. Ciara waaide toch wat harder dan verwacht.

Doelen

Schoorl staat garant voor een sterk deelnemersveld aangezien hier de afgelopen jaren altijd het NK 10 km wordt georganiseerd. Daarom was het doel dan ook om hier te pieken. Thijs, Tony, Maarten, Martin en trainer Michael stonden dan ook met flinke ambities aan de start. Voor Thijs zou het zijn eerste officiële 10 km worden, maar met een sub-36 als doel stond hij hier niet alleen voor zijn plezier. Al was eigenlijk genieten en een NK meemaken misschien wel net zo belangrijk als het leveren van een topprestatie. Tony had precies hetzelfde tijdsdoel, niet onrealistisch na een jaar eerder net boven de 36 minuten te zijn gefinisht, waarbij afzien voor een maximaal resultaat de insteek was. Ook Maarten en Martin gingen voor een mooie tijd, allebei mikten ze op het bereiken van de finish binnen de 40 minuten. Michael kon daarin niet achterblijven en had als doelstelling om zijn reeks van PR’s in Schoorl niet te laten eindigen en ging voor een tijd onder de 31 minuten.

Lopen door een prachtige omgeving gecombineerd met een topveld én natuurlijk een weekendje weg met de andere GLR’ers zorgde ervoor dat Schoorl al vroeg op de wedstrijdplanning stond. Of zoals Maarten het beschrijft: ‘Ik  was meteen verliefd op het evenement. Het is heel bijzonder dat zo’n klein dorp tegen de duinen jaarlijks zo veel lopers naar het evenement trekt. Het parcours is fantastisch, met stukken door het bos, stukken door de duinen en wat lusjes door het mooie dorp.” Zo keerden hij samen met Tony en Martin voor het tweede opeenvolgende jaar terug naar Schoorl, waar Michael voor de vierde opeenvolgende keer zou starten. Vandaar ook dat Thijs ook helemaal overtuigd was om hier zijn wedstrijddebuut te maken.

Voorbereiding

Een goed resultaat is alleen mogelijk met een goede voorbereiding. Zo werd – zeker de laatste twee maanden – het schema trouw gevolgd en werd er meer aandacht aan herstel besteed dan normaal. Maarten kwam terug na een blessure en pakte een paar wedstrijdje mee om de vorm te testen. Tony was in bloedvorm en Thijs liet zijn talent meer dan eens doorschemeren op de trainingen. Michael merkte in de laatste weken richting de wedstrijd dat de vorm – net als elk jaar richting Schoorl – ineens weer aanwezig was, terwijl bij Martin “consistency is key” Remie klaar was om weer eens ‘de beer uit de kooi te laten’.

Martin was dan ook overtuigd dat hij ondanks wat peesklachten in de voorbereiding zijn doel zou gaan bereiken. Ook Maarten had er veel vertrouwen in, zeker doordat hij precies wist hoe hij zijn race moest indelen om het afwisselende parcours. Ook al zaaiden de weersvoorspellingen wat twijfel en werd er traditioneel flink aan indekken gedaan – Tony was wat verkouden, Michael voelde zich die week toch wat minder fris dan de voorgaande weken – werd er eigenlijk geen aandacht besteed aan de mogelijkheid dat de wedstrijd slecht zou gaan. Ook werd de kans steeds minder groot dat de wedstrijd afgelast zou werden aangezien het steeds later werd en – behalve de afgelasting van de 30 km – iedereen gewoon zou starten. En ook al werd er geroepen dat er bij een afgelasting meteen wat shotjes besteld zouden worden lag iedereen lekker op tijd in bed. De regen tikte tegen de ramen en de wind woei flink, maar die zou morgen eigenlijk meer mee dan tegen staan, dus dat stond niet in de weg van een goede nachtrust.

Kater

Toch werden we wakker met een kater. Niet van de nodige koppen thee en de alcoholvrije biertjes die de avond van tevoren waren genuttigd, maar wel van de notificatie die rond 6 uur ‘s ochtends binnenkwam. Afgelast.

De teleurstelling was aanwezig, maar hardlopers zouden geen hardlopers zijn als er geen alternatieve plannen werden gesmeed. Maarten en Michael pakten een ochtendloopje om toch nog even door het duingebied te kunnen lopen. En daarna keerde iedereen snel huiswaarts om de storm voor te zijn. Maar na alle extra rust in de voorbije dagen werd er uiteraard toch nog flink huisgehouden. Zo maakte zowel Michael als Tony de dag compleet met een winderige longrun van een kilometer of 24. Martin en Thijs zochten de storm niet op en pakte vol energie hun schema weer op om toe te werken naar de volgende wedstrijd.

Zo liep Thijs een aantal weken later solo ruim onder de 36 minuten, waarbij hij twee weken later wederom 35 seconden sneller was. Ook de rest liet in verschillende solo challenges zien in uitstekende vorm te zijn. De voorbereiding was dus zeker niet tevergeefs en de knop werd ook snel omgezet. Uiteindelijk is de voorbereiding misschien ook nog wel leuker dan de wedstrijd zelfs. Samen trainen en samen toeleven naar een wedstrijd geeft enorm veel voldoening en je wordt er beter van. En het allerbelangrijkste, het is gewoon heel erg leuk. Of zoals Tony het omschreef: “Hard trainen vergroot de kans op een goed resultaat, maar je hebt geen invloed op de omstandigheden. Geniet dus van de voorbereiding, de trainingen, zowel individueel als met elkaar. De wedstrijd is dan de slagroom op het toetje en een mooi resultaat de kers op die slagroom”

De volgende race die niet gelopen werd is de Rotterdam Marathon