[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”3.26.7″][et_pb_row _builder_version=”3.25″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_text _builder_version=”3.27.4″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat”]

Ik heb het zelf ook een aantal jaar geprobeerd, van mijn 14e tot net voor mijn 21e verjaardag, maar ik had niet het doorzettingsvermogen van een echte roker. Ik stopte op 1 januari 2011.

Niet veel later heb ik mezelf, zelfs laten verleiden door sport. Ik weet het, sport is een stuk makkelijker vol te houden en hartstikke verslavend. Het heeft positieve gezondheidseffecten en je voelt jezelf fit. Respect heb ik voor de volhouders, de echte rokers, die doorzetten ondanks alle waarschuwingen en doodsbedreigingen.

Je moet uit het juiste hout zijn gesneden om dit te kunnen. Elke ochtend hoestend wakker worden en een groene klodder in de wasbak tuffend draaien ze hun eerste sjekkie al. Waar ze vroeger overal hun hobby mochten uitvoeren zijn ze tegenwoordig nergens meer welkom. De dokters proberen je te dwingen om te stoppen. Zelfs op de sportvereniging is geen plaats meer voor deze bevolkingsgroep. Als ik weer hardlopend voor bij een groepje rokers loop zie ik ze denken. Wat een arme stakker, die is zeker verslaafd aan hardlopen, waarschijnlijk te zwak voor een echte verslaving.

En gelijk hebben ze, ik probeer het niet meer. Roken maar ook alcohol, waarom zou ik er weer aan beginnen. Ik ben wat dat betreft niet zo’n volhouder. Ik hou het maar bij hardlopen…

Door: Ben Vriends, 2018

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]