Ken je dat van die atleten waar je zo vaak over hebt gehoord dat het haast lijkt dat je ze persoonlijk kent. Dat had ik nou met Greg van Hest. Ja wie kent hem niet, toch? Al denkt hij daar zelf anders over, want als Ben hem verteld dat ik hem wel eens zou willen interviewen antwoord hij: “Oh Jamie van Lieshout die ken ik wel, maar zij mij denk ik niet.” Hier moet ik om lachen. Natuurlijk ‘ken’ ik Greg! In de jaren ’90 een van Nederlands topatleten. En dat al van jongs af aan. Want als junior deed hij al mee aan de Wereld Junioren Kampioenschappen en in 2000 werd hij in Sydney Olympiër op de Marathon. En al was ik in die tijd nog niet helemaal op de hoogte van deze Nederlandse marathontopper (lees: ik zat nog niet op atletiek en was 9 jaar oud) kan ik me nog wel een wedstrijd herinneren waarbij ik een wat oudere man (sorry Greg) aan de kop van het internationale veld zag sleuren. Welke wedstrijd dit precies was weet ik niet meer, maar ik ben wel zeer zeker dat dit Greg was.
“Oh Jamie van Lieshout die ken ik wel, maar zij mij denk ik niet”
Afgelopen zomer beluisterde ik de podcast Susy Q&A waar Greg te gast was. Deze podcast was zo spontaan en grappig, wat mij aanzette om eens langs te gaan bij Runshop Greg van Hest.
Want mooie verhalen heeft Greg genoeg. Je hoeft hem maar iets te vragen en de meest fantastische verhalen komen bij hem naar boven. We staan in zijn hardloopwinkel en al zijn er nog een paar klanten in de winkel, hij steekt meteen van wal als ik hem vraag over wat zijn beste wedstrijd is geweest. Daar hoeft hij hij niet over na te denken, hij antwoordt direct met “Egmond”, gevolgd door “1:01”. En hij begint te lachen: “weet je wat nou nog het mooiste was?!… En dit mag je navragen aan René Godlieb, Martin Lauret en Marcel Versteeg, want die waren erbij, we hadden bijna de start gemist!” Meteen heeft hij de aandacht van een klant te pakken die met een gespitst oor staat te luisteren. “Oh sorry”, zegt hij tegen de klant, “ik kom u zo helpen hoor.” “Nee, praat maar verder”, zegt de klant, “u heeft mijn aandacht!”
“We hadden bijna de start gemist!”
Als Greg toch de klant gaat helpen aan een geschikt sporthorloge, neem ik even de tijd om de winkel verder te inspecteren. De winkel heeft (zoals ik het zelf zou omschrijven) een ’old school’ uitstraling. Iets wat mij meteen opvalt zijn twee grote foto’s van Greg tijdens een race in Nike tenue. Met grote bewondering bekijk ik ze. Foto’s uit de oude doos vind ik altijd prachtig! Greg zelf is niet zo weg van de foto’s blijkt
later. Van mij hoeven die foto’s niet per se. Hij had ze gekregen van zijn kledingsponsor Nike tijdens de opening van de winkel, zo’n ruim 12 jaar geleden. Binnenkort gaan we de boel ‘restylen’ zo heet dat toch? We willen meer plaats gaan maken om betere videoanalyses te kunnen doen. Dat is uiteindelijk wel waar het omdraait. Eenstemmig knik ik ja. Maar om die foto’s nou weg te doen vind ik toch een beetje zonde. Foto’s moet je net zoals herinneringen en goede verhalen koesteren.
