Sinds vorig jaar biedt Gewoon Lekker Rennen online coaching aan en begeleiden we lopers door heel Nederland. Grenzen zijn online echter geen beperking en zo hebben we ook internationale lopers waarvoor we de schema’s verzorgen. Onder meer uit België en sinds kort onze eerste overzeese klanten, de ‘Dushi Runners’ Dagmar (35) en Daphne (34) uit Curaçao. Hier het interview wat Gewoon Lekker Rennen met ze had over hun trainingsschema, hun loopdoelen én loopleven, en hoe het bevalt om te wonen en lopen op Curaçao. 

Beiden getrouwd, en met twee kinderen, wonen Dagmar en Daphne op Curaçao waar ze werkzaam zijn voor Defensie. Hun eerste jaar – 2016 – op Curaçao liepen ze allebei al hard, maar niet met elkaar. Hun loopmaatjes vertrokken terug naar Nederland en ze kwamen erachter dat ze leukere mensen waren wanneer ze renden. Eind 2017 kwamen ze via hun mannen met elkaar in contact en Daphne kwam – voordat ze elkaar überhaupt ontmoet hadden – met het plan op de proppen om in 2018 de marathon van New York te gaan lopen.

De ontmoeting

Het eerste contact tussen de twee was een lang bericht waarin Daphne voorstelde om samen te gaan lopen en te gaan voor die 42 km en 195 meter in de ‘Big Apple’. Dagmar was meteen enthousiast, maar wel onder voorbehoud, aangezien ze buiten elkaars namen nog niks van elkaar wisten. Bij hun eerste loopje was het heel even aftasten, maar bleek er al snel een enorme klik te zijn en in de dagen erna werd de marathon meteen geboekt. Hier begon een hechte vriendschap, waarbij hardlopen de rode draad is.

De voorbereiding

Richting ‘New York’ werd een ‘klassiek’ schema gevolgd met doordeweeks een korte duurloop en een interval – allebei zonder elkaar – en in het weekend de lange duurloop, altijd samen. Daarnaast werd er ook hard gewerkt aan de kracht en stabiliteit met elke week twee sportschoolbezoeken.

Als voorbereiding op hun eerste marathon liepen ze de ronde van Aruba in een estafetteteam. Een mooie test, en later dit jaar wéér hun doel, maar dan met zijn tweeën. Op de eerste zondag van november volbrachten ze hun eerste marathon en finishten ze – uiteraard samen – in Central Park. Minder dan een maand later pakten ze ook nog de halve marathon van Curaçao mee. Hardloopwedstrijden op ‘hun’ eiland zijn schaars, dus deze wedstrijd is dan ook vaste prik. De volgende marathon kwam er ook, afgelopen jaar liepen ze wederom een marathon in de Verenigde Staten, dit keer de Marine Corps marathon in Washington D.C., waar ze wederom samen de finishstreep passeerden, dit keer maar liefst 10 minuten sneller. Met trots kijken ze terug op hun twee marathons, allebei met een heel ander verhaal, maar met eenzelfde resultaat; samen de kilometers doorstaan om gebroederlijk (of in dit geval gezusterlijk) de finishlijn te passeren.

In de voorbereiding naar ‘New York’ werd naast de basis voor deze prestatie ook de basis voor een bijzondere vriendschap gelegd, terwijl de voorbereiding richting ‘Washington’ liet zien dat die vriendschap ook nog eens erg sterk was. Ze steunen elkaar en slepen elkaar erdoor heen. De ene keer tijdens een training, de andere keer tijdens de wedstrijd, waarbij samen finishen altijd het doel is. Voor de Dushi Runners betekent samen trainen namelijk ook samen lopen in wedstrijden. Met elkaar het doel halen geeft beiden dan ook een onbeschrijfelijk gevoel bij het finishen.

Het doel

Hét moment voor de Dushi runners is de lange duurloop elk weekend. Deze wordt altijd samen gedaan en is meteen hun moment om bij te praten. Waar de meeste vriendinnen wat gaan eten of samen koffie gaan drinken vinden zij juist bijpraten tijdens het lopen het allerleukst. Hun hobby combineren met heerlijk kletsen is voor hen beiden de ideale invulling van de zaterdag.

Het lopen heeft echter wel een doel. Gericht naar een evenement toe trainen geeft ze veel motivatie en daarbij willen ze dan ook goed begeleid worden. Hardlopen is niet per se populair op een eiland waar het weer op zijn zachtst gezegd niet ideaal is voor duursporters en ondanks dat er wel een hardloopgroep is, willen ze graag specifiek trainen richting hun doelen. Via Social Media kwamen ze via het account van Japke Janneke bij Gewoon Lekker Rennen terecht. De gepersonaliseerde trainingsschema’s via de app Trainingpeaks sprak ze meteen aan, vooral doordat dit een mooie stok achter de deur is en er makkelijk feedback gegeven kan worden. De heldere en duidelijke communicatie overtuigde ze en inmiddels trainen ze sinds een paar weken op de schema’s van Gewoon Lekker Rennen naar hun volgende doel.

Ook dit jaar lopen ze namelijk weer de Ronde van Aruba. Dit keer niet met een team, maar met zijn tweeën. Zoals ze dat elke keer doen. Tijdens deze estafettewedstrijd lopen ze allebei twee keer 18 km en hiervoor hebben ze een goede basis nodig waarvoor de begeleiding naar eigen zeggen op Curaçao niet voorhanden is. Er zal tijdens de wedstrijd een Jeep met de loper meerijden, terwijl de ander hierin volgt. Na 18 km wordt er gewisseld tot ze beiden na 36 km per persoon en na 72 km in totaal kunnen finishen. Voor Dagmar en Daphne iets wat ze heel graag van hun bucketlist willen strepen en hun laatste grote wedstrijd in het Caribisch gebied.

Het trainen

Na vier weken trainen bij Gewoon Lekker Rennen is de eerste indruk goed, al is de nieuwe manier van trainen wel even wennen. Naast de online coaching is ook de manier waarop de intensiteit van de trainingen wordt aangegeven namelijk nieuw. De trainingen worden vanuit Trainingpeaks automatisch gesynchroniseerd met hun hardloophorloges en de intensiteit van de duurlopen en in de intervals is gegeven op de RPE schaal. Deze rating of perceived exertion (ervaren mate van inspanning) op een schaal van 1-10 heeft aan hoe zwaar een training of interval moet voelen en zo wordt er automatisch rekening gehouden met een groeiende vorm, de vorm van de dag en andere factoren zoals stress.  Het trainen op RPE waarde is nog wel even zoeken voor beiden. Het aanvoelen hoe hard RPE 7 of RPE 3 nu is, en om bijvoorbeeld een warming-up of cooling-down in een intervaltraining inderdaad heel makkelijk te laten voelen, was in het begin best lastig, maar beiden zijn hier fanatiek mee bezig om de intensiteit van de trainingen goed uit te kunnen voeren.

Feedback op de training helpt ze ook, bijvoorbeeld hoe een intervaltraining ingedeeld moet worden. Hierbij is het zaak om de laatste herhaling even snel uit te voeren of zelfs wat sneller dan de eerste, waarbij enigszins ingehouden starten aan de training dus belangrijk is. Aangezien er op Curaçao niet overal vlakke geasfalteerde paden liggen, loslopende honden de neiging hebben je aan te vallen en auto’s wat roekelozer rijden het heel lastig is om een vlak tempo te lopen, is RPE nuttiger dan een vooraf aangegeven tempo of zelfs hartslag.  Tijdens intervals focussen ze dan ook op het vasthouden van de tempo’s en op het sterk eindigen van de training. De komende weken denken ze dan ook alleen maar beter én wijzer te worden.

Het lopen

Maar wat is nu de reden dat ze ondanks de hoge luchtvochtigheid en temperaturen, de uitdagende wegen, loslopende honden en onoplettende bestuurders zó graag lopen, zelfs al moeten ze er de wekker enorm vroeg voor zetten. Dat is simpelweg omdat ze hardlopen enorm missen als ze het niet doen. Bij een overgeslagen training gaat het meteen kriebelen en vragen ze zich af of ze niet toch een rondje zullen doen. Even het hoofd leegmaken als je alleen de deur uitgaat en vooral natuurlijk lekker bijkletsen in het weekend. Hardlopen is ontspanning, even lekker iets voor jezelf doen. Het gevoel na een rondje lopen is heerlijk, je voelt je fit en hebt weer energie om de dag te beginnen. Met een schema voelt het voor hen nog vanzelfsprekender om te lopen, over niet gaan trainen wordt eigenlijk niet eens nagedacht.

De ontspanning en de voldoening achteraf gecombineerd met het sociale aspect herkennen we zeker bij Gewoon Lekker Rennen en we genieten enorm van het feit dat lopen tot zo’n mooie vriendschap heeft geleid. We begeleiden Dagmar en Daphne dan ook met veel plezier richting de Ronde van Aruba, waar ze op 15 mei een mooie prestatie neer gaan zetten. Samen, zoals ze dat altijd doen.